Nee maar bah. Zeh boss vond het nodig dat wij, de stagiaires, enquetes gingen afnemen bij basisscholen. Voor die beurs.
Hoi!? Ik heb in de 1e klas een sociale vaardigheden 'cursus' gehad, ik flip als ik word gebeld door een nummer dat ik niet ken, ik heb minimaal een uur nodig om me voor te bereiden op een telefoongesprek, ik durf 's avonds de deur niet open te doen als ik geen bezoek verwacht. Oftewel, ik ben niet sterk genoeg op sociaal gebied om zomaar even mensen aan te gaan spreken en ze vragen te gaan stellen over een friggin' beurs in de IJsselhallen.
Bah. Ik haat die onzekerheid. Het niet durven vragen om iets in een winkel, geen vragen stellen in de klas omdat 'iedereen je dan aankijkt'.
Ik weet dat het nergens op slaat. Ja echt. Maar waarom trek ik me er dan zoveel van aan wat anderen van me denken?
Misschien heeft het iets te maken met mijn jeugd (ja. nu klink ik oud en tragisch)? Ze probeerden me om te blazen met gym. Dat is me nog het meest bijgebleven van alles. Ik wist ook wel dat ik er anders uitzag/zie dan de random kinderen/mensen. Maar om het er dan nog in te gaan wrijven?
Mijn zelfbeeld is heel laag. Zelfvertrouwen hangt op mn knieën. Maar het gaat beter dan een paar jaar terug. Er is verandering. Jeej!
Nou dat nog niet, maar ik kom al aardig in de buurt. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten